Böyle hayata ben dedim aman
Kahrımdan saçımı yolduğum zaman
Yalnız başıma düşündüğüm an
Bir teselli bile verenim yok
Gece yarıları uykum kaçınca
Uykudan uyanıp gözüm açınca
Rüyama girip de uyandırınca
Bir teselli bile verenim yok
Ellerim koynumda hayal kurunca
Belki gelir diye bakıp durunca
Yetti diye ben kendime sorunca
Bir teselli bile verenim yok
Güneş batmak için sarardığında
Ay doğup hava karardığında
Erbay’ın sabahı zor olduğunda
Bir teselli bile verenim yok