Varlıkta yoklukta büyüttün beni
Ne kadar üzdüm belki de seni
Fakirliğe köle eyledin yeni
Niçin büyüttün ki anam sen beni
Fakirliğe boynumuzu büktürdün
Gözyaşını dolu gibi döktürdün
Bu çekilmez çileleri çektirdin
Niçin büyüttün ki anam sen beni
Sefillik yoksulluk çektirdin bana
Dilim dönseydi de deseydim sana
Sanki bile bile yaşattın ana
Niçin büyüttün ki anam sen beni
Anam beni bir taş diye atsaydın
Üzerimi toprak ile örtseydin
Etrafımı taşlar ile tutsaydın
Niçin büyüttün ki anam sen beni
Bu fakirlik bana babamdan kaldı
Beni büyüttün de aha ne oldu
Erbay’ın çıkmadık tek canı kaldı
Niçin büyüttün ki anam sen beni