En yakınım bile düşmemi bekler
Muhannete muhtaç etme yaradan
Canım dediklerim dert koymaz ekler
Muhannete muhtaç etme yaradan
Dostun bildiklerin kuyunu kazar
Dediğin yapmazsan suratı azar
Çıkarı bitince fermanın yazar
Muhannete muhtaç etme yaradan
Düşersin hiç kimse kapını çalmaz
Acından ölsen de bir ekmek almaz
Seni hatırlayıp bir selam salmaz
Muhannete muhtaç etme yaradan
Düşenin dostu yok yeter ki düşme
Zaten yaralıyım derdimi deşme
Silmezler gözyaşın olsa da çeşme
Muhannete muhtaç etme yaradan
Ahmet Erbay hiç güvenme dostuna
Düşme sakın ot teperler postuna
Rast getirme muhannetin kastına
Muhannete muhtaç etme yaradan