Kimse bakmaz gelmiş yetmiş yaşına
Allah’ım kimseyi garip koymasın
Köyünde yaşıyor yalnız başına
Allah’ım kimseyi garip koymasın
Hastaneye yatsa yanda kim kalsın
Çoluk yok çocuk yok sipariş alsın
Hiç kimsesi yok ki bir haber salsın
Allah’ım kimseyi garip koymasın
Oracıkta ölse kimseler görmez
Kapıyı çalıp ta içeri girmez
Hiçbir canı kullu bir selam vermez
Allah’ım kimseyi garip koymasın
Dizleri tutmuyor kalmıştır naçar
Sanmayın hiç kimse kapısın acar
Bütün eşi dostu görünce kaçar
Allah’ım kimseyi garip koymasın
İki gözü çeşme durmadan ağlar
Duyun feryadından inliyor dağlar
Oturur üzülür karalar bağlar
Allah’ım kimseyi garip koymasın
Ahmet Erbay kalmış yalnız başına
Gözyaşları katık olur aşına
Kimsesiz yazsınlar mezar taşına
Allah’ım kimseyi garip koymasın