Eşin dostun senden arayı açar
Elden ve ayaktan düştüğüm zaman
Çoluğun çocuğun hep senden kaçar
Elden ve ayaktan düştüğüm zaman
Düşersen kimseler yüzüne bakmaz
Üşüsen donsan da ateşin yakmaz
Acından ölsen de kafaya takmaz
Elden ve ayaktan düştüğüm zaman
Yalnız kalıp bir hal gelse başına
Gözyaşın karışsa kirpik kaşına
Hiç kimse acımaz gözün yaşına
Elden ve ayaktan düştüğüm zaman
Düşünce çevrende sevenin kalmaz
Ne emmin ne dayın kapını çalmaz
Parasın versen de bir ekmek almaz
Elden ve ayaktan düştüğüm zaman
Ahmet Erbay hep ölürsün acından
Fayda yoktur kardeşinden bacından
Kral olsan olacaksın tacından
Elden ve ayaktan düştüğüm zaman