Doksan bir yılının eylül ayında
Bu garip ayrılmış senin payında
Söz ikrar vermişti emmi dayında
Yıllarca kahrımı çok çektin delü
Göçtük İstanbul’a yuvamız kurduk
Gecekondu yapıp içinde durduk
Bazen karşılıklı kadehi vurduk
Yıllarca kahrımı çok çektin delü
Bazen sıkışırdık yoktu paramız
Çok tartıştık açılmadı aramız
Senle sardık kabuklaştı yaramız
Yıllarca kahrımı çok çektin delü
Sonunda biricik yavrumuz oldu
Evimiz yuvamız neşeyle doldu
Çizdiğimiz çizgi doğru bir yoldu
Yıllarca kahrımı çok çektin delü
Ahmet Erbay mutlu oldu seninle
Yemin ettik ömür boyu benimle
Ayrılmayız söz vermiştik yeminle
Yıllarca kahrımı çok çektin delü