Doksan dört yılında anamı aldı
Babam tek başına yalınız kaldı
Doksan yedi yılı onu da çaldı
Anasız babasız kaldık ya gardaş
Anamın öldüğün öğlende duyduk
Anaya babaya sanma ki doyduk
Kendi elimizle mezara koyduk
Anasız babasız kaldık ya gardaş
Babamı da hastanede kaybettik
Buradan beraber hep köye gittik
Ağlaya sızlaya orda defnettik
Anasız babasız kaldık ya gardaş
Ana yok baba yok kitlendi kapı
Hep ıssız kaldı kocaman yapı
Kimsemiz kalmadı yuttuk biz hapı
Anasız babasız kaldık ya gardaş
Artık köyümüzde kimse kalmadı
Vardım mezarına haber olmadı
Bekledim başında beni almadı
Anasız babasız kaldık ya gardaş
Neylesin köyünde bu Ahmet Erbay
Giderdi her zaman yıllarda bir ay
Sekücek köyünde olsa da saray
Anasız babasız kaldık ya gardaş